Meditatie: Pijn is fijn

Ik ga je vast waarschuwen, deze blog gaat de diepte in. Sinds afgelopen week heb ik mijn meditatie weer opgepakt. Waarom zeg ik ‘weer’? Ik heb al een kleine meditatiegeschiedenis achter de rug. Toen het in 2011 zo slecht met me ging heb ik een mindfulnesscursus gedaan. Daar deden we verschillende meditatie oefeningen, zoals de body scan, loopmeditatie en zitmeditatie. Mijn voorkeur ging uit naar de body scan, wat er op neer komt dat je je je aandacht richt op je lijf en alle delen van je lichaam bewust af loopt, van je teen tot je hoofd. Het kwam er eigenlijk op neer dat ik wel wilde mediteren, maar dan op een lekker gemakkelijke manier. Ik dacht, dan kan ik er lekker bij liggen en vaak viel ik ook in slaap voor ik überhaupt maar in de buurt van mijn hoofd was aangekomen. Dan werd ik de volgende dag wakker en dacht ik “shit, weer niet gelukt” en het lukte me dan ook nog om er oprecht verbaasd over te zijn! Na een tijdje leek het me een beetje nutteloos om dit vol te houden. Ik kon beter direct gaan slapen, want ik zou na 10 minuten toch wel in dromenland zijn :).

Na die tijd heb ik nog periodes gehad dat ik zitmeditatie probeerde op te pakken. Die 30 minuten zitten op zo’n kussentje leken echter 10 keer langer te duren. Mijn been begon te slapen of mijn gedachten dwaalde af naar dingen die ik nog moest doen of wilde doen. Ik heb over het algemeen de instelling, doe waar je zin in hebt of behoefte aan hebt, dus eraan toe geven was vrij makkelijk en ik kon het op die manier ook naar mijzelf toe verantwoorden.

Wat is er nu veranderd, vraag je je misschien af? Ik heb laatst een boek te leen gekregen van een kennis/vriend van mij. We kennen elkaar nog niet zo lang, maar de eerste keer dat we elkaar ontmoetten, hadden we een gesprek over Eckhart Tolle midden in de kroeg. Dan schept toch een bepaalde band ;). Anyhow, ik kreeg het boek “begin vandaag met lichter leven” van Robert Bridgeman in mijn hand gedouwd. Wat mij dan direct opvalt is dat er op de kaft een foto van vóór en na zijn transformatie staat. Ik denk dan meteen, waarschijnlijk hebben ze gewoon zijn foto’s doorgespit en de aller aller aller slechtste foto van hem uitgekozen als bewijs dat hij er door zijn ‘verlichting’ zoveel beter uitziet. Hij kijkt op foto één behoorlijk zat uit zijn ogen. Ze hebben ook niet de moeite gedaan om zijn rode ogen weg te halen. Op de na-foto staat een glimlachende man, blakend van de gezondheid. Dat vond ik nogal raar, aangezien hij in zijn boek juist benadrukt dat je je vooral niet moet identificeren met je lichaam en ego en dat je onderdeel bent van het grotere geheel. Waarom zou je je boek dan willen promoten door soort van extreme make-over, wat juist uiterlijk vertoon is?

Enigszins sceptisch ben ik begonnen met lezen. Wat ik direct positief vond, is dat hij meteen in het begin iets schrijft in de trant van ‘niets van wat ik zeg is waar, tot je zelf vindt dat het waarheid is’. Ik ben echt positief verrast over dit boek. De beste man is zelf op onderzoek uit gegaan om te kijken welke stromingen van religies en levensbeschouwingen zijn en wat voor antwoorden zij hebben op de grote vraagstukken des levens. Zo is hij erachter gekomen dat heel veel van deze stromingen allemaal ongeveer dezelfde gedachten er op na houden over reïncarnatie, verlichting etc. Zelfs het vroege christendom, dames en heren! Op basis van de opgedane ervaringen heeft hij dit boek geschreven.

Wat heeft dat nou met meditatie te maken? In een bepaald hoofdstuk van het boek legt hij aan de hand van het zogenaamde oceaanmodel uit hoe bewustzijn/het Nu, wij mensen en ons ego in verband met elkaar staan. Ik ga proberen er een korte en heldere samenvatting van te maken. De oceaan staat voor het bewustzijn, het hier en nu. Onder water bestaat geen tijd en ruimte, alles IS gewoon. Alles wat ooit was en alles wat ooit zal zijn, bestaat daar al omdat er geen tijd en ruimte is. Alle kennis en wijsheid die de mensheid bezat en ooit zal bezitten, ligt daar al vast. Eckhart Tolle noemt dit het hier en nu. Geluk is hier blijvend, omdat het geen tegengestelde heeft, want dat bestaat onder water niet. Aan de oppervlakte van de oceaan is de buitenlucht, wat staat voor het leven. Daar gelden wel de wetten van de tegengestelden, ying en yang, goed en kwaad, geluk en ongeluk. Hier verandert alles continue. De golven dat zijn wij mensen. Ze komen op, blijven even en gaan weer onder. De golven hebben het volledige besef dat ze onderdeel zijn van de oceaan. De schuimkoppen, staan voor ons ego. De schuimkoppen weten wel dat ze onderdeel van een golf zijn, maar ze zijn zich er niet van bewust dat ze verbonden zijn met de oceaan. Links en rechts van hem ziet hij andere golven met schuimkoppen. Hij wordt bang dat die hem iets aan gaan doen en gaat bezittingen vergaren en zekerheden zoeken om een veilige omgeving voor zichzelf scheppen. Hij is doodsbang om ten onder te gaan. Pas wanneer de golf zich realiseert dat hij een schuimkop heeft en niet is, kan die verlicht raken. Want op dat moment weet hij weer dat het verbonden is met het grotere geheel, zal hij zich realiseren dat alle bezittingen onnodig zijn en zal hij zich overgeven aan de beweging van de oceaan, in de wetenschap dat hij, nadat hij ten onder is gegaan in de oceaan, gewoon weer boven zal komen.

Does this make any sense? Misschien denk je na dit stuk te hebben gelezen, what the f*. Dan is het typisch een gevalletje van lees het boek. De hele opbouw van het boek is bij mijn kleine samenvatting niet meegenomen, dus wie weet heb je geen idee waar het op slaat. Als je het boek leest, dan wel :). Volgens Robert Bridgeman kan je op een aantal manieren in contact komen met het bewustzijn/het nu. Door meditatie, yoga, gebed/contemplatie, visualisatie, trance en drugs. Dat is misschien ook waarom mensen die drugs gebruiken zulke geweldige ervaringen opdoen tijdens hun trip. Het nadeel van drugs is dat je daar afhankelijk van wordt. Mensen denken dat je er alleen kunt komen door de volgende pil te slikken. Dat terwijl je dus ook op eigen kracht kan komen bij een plek waar alles vredig is, het nu, door te mediteren. Op een gegeven moment staat er vrij vertaald: als je ervaren bent in meditatie, kun je alles wat je nodig hebt – informatie, liefde, compassie, geluk en wijsheid – bij wijze van downloaden uit het universele bewustzijn en gebruiken in je huidige leven. Waar of niet waar, ik haal hier voldoende motivatie uit om te mediteren en om het te gaan ervaren. Aangezien ik nog steeds niet weet welke kant ik op wil in banenland, lijkt het mij wel logisch om de oplossing te downloaden uit het nu.

De eerste dag begon mijn been na 10 minuten al te slapen. En op dat moment komt de weerstand. De kunst is om die weerstand te voelen en te kiezen wat je er mee doet. Geef je eraan toe of niet? In een van de drijfveermodellen die ik op het internet tegenkwam(daar ga ik nog over bloggen), stond dat mijn persoonlijkheid er naar neigt om alleen maar dingen te doen die leuk zijn. Zodra iets niet leuk is, haak ik af. Vluchtgedrag! Meteen werd het mij duidelijk waarom meditatie mij nooit eerder is gelukt! Omdat ik bij minste of geringste pijn en moeite ergens mee kap. Dat terwijl pijn en moeite onderdeel is van het leven. Wat is er nou zo erg aan een slapend been uiteindelijk? Het prikt ff, so what? Op dat moment realiseerde ik me dat ik me in het leven tegen zoveel kleine dingen verzet om maar in de comfort zone te blijven, bizar gewoon. Waarschijnlijk herken je dat wel. De kleinste dingen proberen we al met onze gedachten te controleren omdat we anders misschien, eventueel in een vervelende situatie komen. Ik zag tijdens de meditatie in dat pijn en oncomfortabele dingen juist een meerwaarde kunnen geven aan het leven. Het geeft je de kans om pijn te accepteren, ermee om te leren gaan en meer te genieten van de dingen die wel leuk en mooi zijn. Tijdens het minder leuke kun je je aandacht verschuiven naar voelen in plaats van denken. Zo ervaar je het leven meer, in plaats van dat je vanuit reflexen leeft. Het doet me denken aan wat mijn yoga leraar altijd zei: Pijn is fijn. Ik snapte dat altijd maar half. Nu denk ik ja, hij heeft gelijk! 

Mediteer jij wel eens? Lukt dit? Ervaar jij het op dezelfde manier als ik? Zo niet, hoe zorg jij voor innerlijke rust?

Bron: foto