Ik beveel iedereen aan om een hond te
nemen. Oké, als je allergisch bent, zou ik het laten, maar voor alle anderen,
neem er één! Een ander beest dat je moet uitlaten mag ook. Ik heb vroeger wel
eens mijn konijn uitgelaten, there's no shame in that! Er zijn namelijk niet
veel mensen die de discipline hebben om uit zichzelf een stuk te wandelen. Als
jij dat wel hebt, good for you!
Maar goed, hoe ik hier ineens bij kom, is omdat ik van de week met de hond ging wandelen. En als je zo aan het wandelen bent, heb je tijd om je leven te overdenken. Dat doe ik ook wel op andere momenten, maar op de een of andere manier kom ik beter tot inzichten als ik in beweging ben. Zoals veel mensen tegenwoordig probeer ik meer in het hier en nu te leven. Dat valt niet mee. Ik heb een bijzonder actieve geest, die bijna niet stil te krijgen is. Ken je dat? Je bent in gesprek met iemand die maar blijft door ratelen. Het is zo vermoeiend dat je blij bent als je diegene op een gegeven moment hebt weten te ontvluchten. Zo’n persoon zit dus in m’n hoofd. Jammer genoeg is er geen ontvluchten aan, ik heb nog geen zelfmoordneigingen. Ik blijf met haar opgescheept. Wat ik wel kan doen, is een tapeje over d’r mond heen plakken of andere manieren vinden om haar stil te krijgen. Ik heb een aantal manieren gevonden die ik probeer toe te passen:
- Ik des identificeer mezelf van mijn gedachten. Je hébt gedachten, je bent je gedachten niet. Veel mensen zien hun gedachten als hun identiteit en denken dus dat wat ze denken de waarheid is. Bijvoorbeeld: “Ik ben echt dom”. Als je dus gelooft dat je je gedachten bent, dan geloof je dus dat dit de waarheid is. Als je je gedachten kan zien als iets wat ontstaan is door opvoeding, ervaringen en maatschappelijke denkbeelden, dan zie je dat dit eigenlijk niet zoveel te maken heeft met jouw essentie.
- Ik vraag mezelf af of ik mij verzet tegen de situatie waarin ik me bevind of dat ik vriendelijk sta tegenover het nu. Acceptatie is de grootste verlosser van je lijden. Door te accepteren dat op dit moment de situatie is zoals ie is, kan je er veel makkelijker mee omgaan. Wanneer je de situatie accepteert zoals hij op dit moment is, kun je bewust kiezen wat je met de situatie doet. Ga ik deze situatie veranderen (als dat kan), blijf ik, of ga ik weg.
- Ik concentreer me op mijn ademhaling, op wat ik voel, zie, hoor of ruik. Zo zak ik als het ware naar beneden, van mijn hoofd naar mijn lichaam.
Tijdens het wandelen dacht ik na over de
lijfspreuk ‘Leef alsof het je laatste dag van je leven is’. Ik snap wat ermee
bedoeld wordt en op zekere hoogte vind ik hem ook wel zinnig, maar het komt op
mij over alsof je elke dag iets significants moet doen, wil je leven zin hebben
of wil je gelukkig zijn. Dat is nogal een druk die je jezelf oplegt.
In het kader van mindful leven bedacht
ik de lijfspreuk ‘leef alsof het de eerste dag van je leven is’. Ga de de deur
uit en zie alles eens alsof je het nog nooit van je leven gezien hebt. Laat
alle emotionele bagage die je hebt opgespaard in je leven eens thuis. In feite
heb je alles ook nog niet eerder gezien zoals het vandaag is. De wind staat
anders, de bomen hebben rode en gele bladeren in plaats van dat ze groen zijn,
je komt mensen tegen die je nog nooit van je leven gezien hebt. Je merkt dingen
op die je nooit eerder zijn opgevallen. Je geniet! Als dit echt de
eerste dag van je leven zou zijn, ben je niet nog niet beïnvloed door
opvoeding, ervaringen en maatschappelijke denkbeelden. Op deze manier is het
enige wat over blijft het hier en nu en je eigen essentie. En dan ineens voel je je gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten