Mindfulness wordt steeds
populairder; het is een methode die tegenwoordig als behandeling voor van alles en nog wat
wordt ingezet. Ik vermoed dat de wetenschap ervoor heeft gezorgd dat
mindfulness zo grootschalig geaccepteerd wordt. Talloze onderzoeken zijn gedaan naar de effecten hiervan onder verschillende doelgroepen, zelfs onder drugsverslaafden,
mensen met allerlei psychische klachten en mensen met slaap- en eetproblemen (klik hier als je daar meer over wilt weten).
Alles wijst erop dat mindfulness de kwaliteit van leven aanzienlijk verbetert.
Maar jij hebt geen psychische stoornis, dus wat heb jij er aan?
En? Klinkt best goed hè? Nu weet
je wat je er aan kan hebben, maar hoe pas je mindfulness toe? Aanstaande
zaterdag (30 april) organiseert Kwestie van Geluk een introductieworkshop in Deventer. Zo kan
je meteen aan den lijve ondervinden wat het voor jou kan doen.
Interesse? Meld je aan via deze link of stuur me een email.
Tot zaterdag!
Heb je dat weleens, dat je gesprekken naloopt in je hoofd om
te kijken of je het niet beter zo en zo had kunnen zeggen? Dat je gaat
analyseren of je niet iets fout heb gedaan? Dat je je situaties voor de geest
kan halen die niet lekker liepen? Dat je gaat twijfelen of je het wel goed hebt
aangepakt? Of dat je bij voorbaat al gaat invullen wat een ander gaat zeggen als jij jouw mening geeft?
Ja? Herken je het? Ik niet.. oké toch wel.
Nu ik net ben begonnen met het opzetten van Kwestie van
Geluk komen nogal eens wat twijfels bovendrijven. Is de bijdrage die ik vraag
reëel? Klopt het wel dat ik trainers alleen een onkostenvergoeding en de
gelegenheid tot promotie bied? Moet ik de trainers toch niet uitbetalen? Maar als
ik dat doe, hoe houd ik dan mijn bedrijf rendabel, aangezien ik de workshops
voor de deelnemers laagdrempelig wil houden? (Nu ik dit aan het schrijven ben
merk ik dat ik het eigenlijk niet wil delen met de hele wereld, want dat dit soort dingen me bezig
houden laat je liever niet aan iedereen zien. Maar hee, dan had ik
dit vakgebied maar niet moeten kiezen waarin wordt geloofd dat je het gelukkigst
bent als je geen imago hoog houdt en als je jezelf bloot durft te geven. Dussss Siets, je hebt dikke pech.. This is the naked truth)
Hoewel ik vroeger het gevoel van twijfel bleef houden, heb
ik dat nu gelukkig niet meer. Althans, wanneer ik nu zo’n gesprek naloop en
mijn eigen motivatie bekijk, kom ik elke keer tot de conclusie dat ik het niet
anders had kunnen handelen met de informatie en inzichten van dat moment; dat
ik heb gestaan voor mijn overtuigingen; dat ik rekening heb gehouden met de
ander. Dat het er misschien niet zo lekker uitkwam, maar dat dat kwam door
emoties die op dat moment langs waaide.
Wat ik me afvroeg is waarom dezelfde situatie zich dan toch elke
keer weer blijft herhalen, als een film die vastgelopen is? Toevallig net bij
het stukje van die ruzie, of bij de mail die je hebt geschreven, of bij die
stomme actie. Je komt toch elke keer tot de conclusie dat het zo goed was? Is het omdat je toch nog aan jezelf twijfelt? Is er
dan toch een overtuiging dat je niet goed bent op bepaalde vlakken?
Stel nou
dat je ervan overtuigd zou zijn dat je op alle vlakken goed bent zoals je bent. Dat je altijd je best
doet, met de onwetendheid, de informatie, de overtuigingen, de belangen en
verlangens van dat moment. Doe je dan niet automatisch alles op je beste
kunnen? Dan zou het piekeren niet meer bestaan, want de twijfel of je het wel
goed aangepakt hebt bestaat niet meer.
Meningsverschillen lossen daar niet als vanzelf mee op, maar wat is er
eigenlijk mis met een verschil van mening hebben? Iedereen is anders; iedereen kijkt vanuit zijn eigen positie naar dingen, vanuit zijn eigen belangen. Door verschillende belangen
is het onmogelijk om direct op dezelfde golflengte te zitten. Bovendien zijn meningen subjectief en dus veranderbaar. Wanneer je nieuwe informatie krijgt kan jouw standpunt zomaar ineens veranderen! Of niet. “Agree to disagree” zeggen ze toch wel eens?
Eigenlijk is het juist geweldig wanneer de ander zijn mening uit, ook al is het niet dezelfde als die van jou. Zo maakt de ander zichzelf zichtbaar voor jou. Zo kunnen jullie kijken of er iets is waardoor jullie weer op dezelfde lijn kunnen komen. Zo kun je zoeken naar
een oplossing die voor allebei de partijen werkt, in plaats van jezelf (of
de ander) verwijten dat jullie niet hetzelfde denken. En als je echt geen oplossing kan vinden die acceptabel is voor allebei en jullie meningen mijlenver uit elkaar blijven liggen, dan ben
je misschien niet gemaakt voor elkaar.
Wat het piekeren betreft, ben ik al op de goede weg: de conclusie dat ik een situatie
naar mijn beste kunnen van dat moment heb aangepakt, trek ik uiteindelijk wel.
Nu nog de twijfel eruit.
Ben je het eens met mijn stelling? Denk jij ook dat piekeren komt doordat je gelooft dat je op sommige vlakken niet goed genoeg bent? Twijfel jij weleens aan iets wat je hebt gedaan of gezegd? En? Kom jij dan ook tot de conclusie dat je het goed hebt aangepakt of blijf je twijfelen?
Yep another quote... I know.... Maar voor mij was het nog nooit zo duidelijk geweest. Wat je kan bedenken, kun je waarmaken. Ideeën zijn geweldig! Het zijn allemaal mogelijkheden voor een realiteit. Elke dag dat je wakker wordt kun je nieuwe dingen creëren. Alles wat we nu om ons heen zien, zijn ook allemaal spullen, concepten, diensten die met een idee zijn begonnen! Is dat niet geweldig?! Het enige wat een idee nodig heeft om realiteit te worden is uitvoering. Daar gaat het meestal de mist in. We zijn niet gemotiveerd genoeg, denken dat het idee niet goed genoeg is, of dat wij zelf niet goed genoeg zijn, er is altijd wel een reden om het niet te doen! Zo vaak hoor ik mensen zeggen, had ik maar een leukere baan, had ik maar een mooier huis, had ik maar... Waar wacht je nog op? Go for it! Leef je droom! Het is mogelijk, als je maar actie onderneemt.
Zelf wilde ik graag weten waar ik energie uit zou halen op het gebied van werk. Met deze wens in mijn hoofd heb ik het afgelopen jaar heel wat workshops afgelopen, coachingsessies gehad, gesprekken gevoerd en interviews afgenomen om daar achter te komen.
Voor nu weet ik het. Ik wil mijn eigen bedrijf starten. Ik wil introductieworkshops organiseren op het gebied van geluk en bewuster leven. Ik wil de wereld van persoonlijke ontwikkeling voor meer mensen toegankelijk maken. Ik wil activiteiten aanbieden die laagdrempelig en begrijpbaar zijn, zodat nog meer mensen de stap zetten om de beste versie van zichzelf te worden.
Dus ik ga mijn idee leven. Ik ga me inzetten voor deze droom.
Should have, would have, could have… Wat een bullshit…
Well, guess what? you didn’t!! So
let it go!
Zeker nu ik aan het mediteren geslagen ben, vallen dit soort
gedachten me steeds vaker op. Wat eerst onbewust was, komt nu aan de
oppervlakte. Geweldig toch?! Je kan moeilijk zeggen, nou jongens, ik ga mijn
onbewuste patronen eens aanpakken. Nope, gaat niet. Pas als iets je opvalt, als
je je bewuster wordt van wat er in dat koppie omgaat, kan je er iets aan doen
(als je merkt dat het je tegenwerkt in plaats van helpt natuurlijk).
Ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik sérieus ontzettend veel van wat ik doe, ondermijn,
door te denken “Ik had het eigenlijk zo moeten doen”, of “Als ik meer had
gedaan, dan was het nu beter geweest”, “ik ben echt lui, ik had al veel meer
gedaan kunnen hebben als….”. Dat je dit soms denkt is misschien nog niet eens
zo raar. Je schijnt 60.000 gedachten op een dag te hebben. Dus dat zo´n gedachten
daar bij zit, het zou één van de vele zijn. Maar dat je dat serieus neemt en
dat je daarin mee gaat… Waar de hell slaat dat op?!
Laatst zat ik op de fiets. Ik was net naar een lezing
geweest, waar ik dacht wat aan te hebben voor het starten van mijn eigen
bedrijf. Ik zat een beetje in een mineur, en terwijl ik zo aan het fietsen was,
dacht ik “je pakt het helemaal verkeerd aan”. Ik schrok er eigenlijk zelf van.
Als je zo’n gedachte serieus zou nemen, dan heb je dus echt een probleem als je
je eigen bedrijf wil starten. Je begint eigenlijk al in de min, want je keurt
zelf al af hoe je het aanpakt…
Wat er gebeurt als je een gedachte serieus neemt, is dat de
gedachte zich uitbreidt als onkruid; een dramaqueen in action fabriceert hele
kluchten over hoe geweldig het had kunnen zijn als.... Waarom hebben we dat toch? Dat je jezelf en je eigen keuzes afkeurt? Ik
geloof dat het komt doordat je zo wordt opgevoed. Op scholen wordt van iedereen
verwacht hetzelfde te kunnen en dezelfde aanpak te hanteren. Heb je een andere?
Jammer joh, pech gehad, FOUT. Dikke streep door je antwoord.
Gelukkig zie ik steeds meer in dat iedereen anders is en dat
dat helemaal prima is. Er is helemaal geen goed of fout, er is enkel een andere manier van aanpakken. Waarbij de ene aanpak misschien effectiever, sneller of handiger is, maar niet per definitie goed of fout. Al doende leer je wat werkt en wat niet werkt. Je maakt altijd de keuzes die op dat moment het
beste lijken; mét een pakketje aan
angsten, beperkingen en normen en waarden die je op dat moment met je meedraagt en die jouw keuze op hun beurt weer beïnvloeden.
Als je dit kan inzien, dan kan je niet alleen tevredener zijn met jezelf, maar ook met anderen. Door te accepteren dat je de dingen op jouw manier doet, je de
dingen leuk vindt die je leuk vindt, zie je dat dit ook zo werkt bij anderen. Er is veel meer compassie voor jezelf, maar ook voor elkaar. Omgekeerd is wat je nu
vooral ziet. Geen compassie voor jezelf, en daardoor al helemaal geen compassie
voor een ander!
Vroeger snapte ik dat woord nooit. Ik weet nog dat ik een boekje
over de Dalai Lama las en dat ik elke keer dacht, wat bedoelen ze nou met
compassie dan?? Nu begrijp ik het. Voor mij betekent het dat, hoewel iemand zich als een hork
gedraagt, je de persoon achter die hork blijft zien. Die ander heeft
waarschijnlijk ook te kampen met beperkende gedachten, wensen, angsten, trauma’s. Als
jij de beste keuzes in je leven probeert te maken, waarom zou dat
niet voor een ander gelden? Okéé, sommige mensen lijken er in die zin een beetje
vreemde keuzes op na te houden, maar alles heeft een oorzaak en een gevolg. Zelfs
de grootste klootzakken zijn mens.
Ik kijk uit naar een wereld waar we compassievol met elkaar omgaan. Naar een wereld waarin we van jongs af aan al dicht bij onszelf leren blijven. Dat we daardoor anderen ook laten zijn zoals ze zijn. Wat zou de wereld er dan anders uit zien.
Ik ben benieuwd hoe jij dit ziet! Heb je ook weleens te kampen met 'had ik maar'-en? Hoe ga je hier mee om?
Het is overal om ons heen, geld, geld en nog eens geld. Het
houdt ons elke dag bezig, vooral als het je aan geld ontbreekt. Als je het hebt,
geef je het uit aan dingen die je niet nodig hebt; als er géén knaak meer in je
portemonnee zit, moet je dingen die je echt graag wilt doen, laten schieten.
Dom toch?!
Wat ik merk is dat ik het hebben van geld als doel op zich
ben gaan beschouwen. Als je er maar lekker veel van hebt, dan heb je geen
zorgen en kun je alles kopen wat je op dat moment wilt. Een soort garantie voor
een gelukkig leven. Sinds ik het niet meer zo ruim heb, loop ik stiekem toch
wel vaak aan tegen het feit dat ik me ontzettend beperkt voel. Laatst zag ik een
filmpje van David en Arjan van 365 dagen succesvol (klik hier voor hun hele blog);
het gaat nou precies om dit punt. In het filmpje stellen ze dat wanneer je
denkt in beperkingen van ik heb geen tijd, liefde, geld, je jezelf ook
daadwerkelijk beperkt. Als je gaat denken in begrippen als “ik heb geen geld”,
dan heb je het ook niet. Dan blijf je zitten waar je zit, want je hebt toch
geen geld, dus je kunt ook niets gaan doen. Want wees eerlijk, voor niets gaat
de zon op. Zij stellen, dat wanneer je denkt in overvloed, dat dingen dan ook
naar je toe komen.
Wat als ik nou eens anders tegen geld aan ga kijken? Wat
gebeurt er dan? Heel praktisch gezien is geld gewoon een ruilmiddel, niet meer
of minder dan dat. Geld an sich is niets, een stukje papier, of een koper
schijfje, meer niet. Je kunt het niet eten (kun je wel proberen, maar betwijfel
of je lichaam daar blij van wordt), je kunt het niet drinken, het geeft je geen
liefde, ontspanning, het doet helemaal niets. Ruilmiddel dus. Je hebt het nodig
om aan dingen te komen die jou wel iets geven!
Waar ik me nu over verbaas, is hoeveel geld ik in het
verleden heb verspild aan dingen die ik eigenlijk helemaal niet nodig had, die
eigenlijk geen waarde voor mij hadden.. Ken je die uitdrukking van Loesje? “Aan
het einde van elk geld heb ik nog een stukje maand over.” Dat is bij mij
vrijwel altijd van toepassing. Zelfs toen ik nog een 40-urige werkweek had,
waar ik nog best een mooi bedrag overhield als alle vaste lasten er vanaf
waren. Het lijkt wel alsof, wanneer we gewoon maar wat ruilmiddel krijgen, we niet
zo goed weten wat we met zoveel ruilmiddel aan moeten en het dan maar gewoon gaan
uitgeven aan datgene waar we op dat moment zin in hebben. Mooie laarzen, daar
heb ik al 3 paar van, maar deze zijn zo mooi! Waarom willen we alles direct
hebben? Is naar iets moois kijken alleen niet genoeg en tevreden zijn met de
schoenencollectie die je thuis al hebt? Doordat we leven in een
consumptiemaatschappij zijn we gewend dat we alles kunnen kopen, ook al heb je
het eigenlijk helemaal niet nodig. Het geeft je status, het geeft je een imago.
Als ik in het verleden wat slimmer met mijn geld om was
gegaan, dan had ik nu misschien nog geld over gehad voor een leuke cursus die
ik graag wil doen. En dan bedoel ik niet dat je zo maar op alles moet gaan beknibbelen,
maar dat je je geld uitgeeft aan dingen die je écht wilt hebben of écht wilt
doen. Die waarde toevoegen aan je leven. Zelfs je vaste lasten kan je op die
manier onder de loep nemen. Je telefoon bijvoorbeeld. Waarom heb je die
eigenlijk? Wil je mensen kunnen bellen, wil je foto’s maken, of gebruik je hem
alleen op de WiFi en heb je een heel hoog abonnement met heel veel belminuten
waar je niets mee doet? Dan wordt het misschien tijd voor een prepaidkaart of
een ander abonnement. Tandartsverzekering, ga je überhaupt naar een tandarts,
of vaak genoeg dat je zo’n extra verzekering daarvoor nodig hebt? Heb je
eigenlijk fysiotherapie nodig, maar ga je daar niet heen, omdat het niet in je
pakket zit? Tijd voor een nieuw pakket/zorgverzekering!
Haal geld eens uit het proces. Wat wil je nou eigenlijk? Als
je dat weet, kan je gaan kijken wat voor product of dienst het beste aansluiten
op die wensen. Dan komt de vraag, hoe ga je hiervoor betalen?
Zijn er nog andere ruilmiddelen dan alleen geld? Ja tuurlijk!
Diensten leveren (ik bak voor jou een taart, dan poets jij mijn wc), ruilen (de
beroemde kledingruilen), meedoen aan prijsvragen waarbij je iets kunt winnen
wat je wilt, alternatieve betaalmiddelen zoals Bitcoins en Devi’s (alleen voor
Deventernaren volgens mij). Nou ben ik niet zo naïef dat ik denk dat je een
hypotheek of zorgverzekering kan afbetalen door heel veel taarten naar de bank
of verzekeringsmaatschappij toe te sturen. Geld is het meest gangbare ruilmiddel
om iets te bemachtigen, maar alleen al de bewustwording dat je ook op andere
manieren aan je spul kan komen, geeft je meer mogelijkheden.
Nu heb ik op dit moment geen geld over om bewuster uit te geven. Of nou ja, nog niet. Dat is ook zo’n
ingesleten gewoonte; geen geld uitgeven dat je niet hebt. "Ja, logisch, toch?" denk je misschien. Aan de ene kant wel, maar toen ik een link legde tussen de boodschap uit twee
filmpjes van David en Arjan ('Het denken van “ik heb geen geld” werkt beperkend' en 'als je wilt dat jouw situatie verandert, creëer dan noodzaak')dan is het eigenlijk helemaal niet zo logisch.(de filmpjes zijn alleen te bekijken als je je opgeeft voor de 13 stappen naar succes, dus ik kan ze helaas niet met jullie delen)
Er is namelijk genoeg geld op de wereld. Het zit
alleen nog niet in mijn portemonnee. Toen ik merkte dat ik elke keer dacht, "ik
verdien maar 400 euro per maand en daar houd ik niets van over", zag ik dat ik wel elke keer mooi binnen die kaders bleef, maar ook dat ik dus elke keer dingen moest afwijzen die ik graag wilde doen, omdat ik immers niets kon uitgeven. Ja, das leuk dat ik binnen die kaders blijf, maar ik zou
ook gewoon extra inkomsten kunnen genereren! Je kunt op legio manieren wat
extra’s verdienen, dus daar ligt het niet aan. Het kost je alleen extra moeite.
En daar heb je niet altijd even veel zin in. Maar als je deze inspanningen direct
koppelt aan een bijzondere cursus die je wilt volgen of een gave excursie die
je super graag wilt doen tijdens een reeds geboekte vakantie, dan wordt het
doen van klusjes wel een stuk minder vervelend! Nu weet je waar je het voor
doet!
Dit is waar ik nu mee aan het experimenteren ben. Laatst zag
ik bijvoorbeeld een super leuke ecologische kookcursus. Mijn werk bestaat uit
koken, ik probeer thuis graag recepten uit én ik vind bewuster leven en eten
heel belangrijk! Super mooie verdieping voor mij dus! Ik wilde het in eerste
instantie aan me voorbij laten gaan, vanwege het gebrek aan geld. Toch heb ik
me ervoor opgegeven. Ik ben zo blij dat ik dat heb gedaan! Het is zo leuk! Ik
had het niet willen missen. Wel heb ik een gat van 60 euro dat ik moet zien te
dichten. Het voordeel is, dat ik nu een probleem heb veroorzaakt waardoor ik in
beweging moet komen. Nu ik weet waar ik het voor doe, maakt dit een extra klus
voor het uitzendbureau draaien ook veel leuker. Alleen maar voordelen dus: én gemotiveerder
werken voor je geld én waardevoller uitgeven :)!
Nota Bene: Mocht je wat in deze denkwijze zien en wil je het
ook proberen, ga je dan niet meteen voor een cursus van 3000 euro inschrijven.
Houd het voor jezelf een beetje behapbaar. Niet dat je jezelf diep in de
schulden gaat werken na het lezen van de blog. Het gaat mij erom dat we wat
flexibeler met geld om leren gaan. Ik geef mezelf in dit voorbeeld een iets
ruimere tijd om aan de ene kant wat ik wil doen en aan de andere kant wat ik
kan uitgeven in balans te houden; door niet meer in “geld per maand” termen te
denken, maar eerder in wat wil ik nou echt en hoe kan ik het krijgen.
Nog een leuk filmpje over hetzelfde onderwerp:
Hoe ga jij met je geld om? Heb jij wel eens dat je
iets laat schieten wat je heel graag wilt doen, omdat je geen geld hebt? Wat doe jij om extra geld te verdienen/te krijgen wat je graag wilt?
Als je geboren wordt begin je met een schone lei. Je hebt
nog geen opvoeding gehad, je hebt nog niets meegemaakt (oké, misschien is door
een klein gaatje geperst worden geen feest), er is nog niets dat jou heeft beïnvloed.
Door opvoeding en gebeurtenissen in je leven leggen je hersenen bepaalde
verbanden, waardoor je wordt gevormd. Je hersenen zijn constant in beweging. Stel
dat je moeder je altijd weg trok bij honden die langskwamen, grote kans dat jouw
hersenen een link hebben gelegd tussen honden en gevaar. Of misschien heb je altijd te horen gekregen van je ouders dat je zo slim bent, of juist eigenwijs, lui, misschien zelfs knap of lelijk. Deze overtuiging heb je altijd met je meegenomen. Waarschijnlijk vind jij
nu nog steeds dat je deze eigenschap bezit. Ook zeggen ze
weleens dat wanneer je heel onzeker bent, dat je in de spiegel tegen jezelf
moet zeggen dat je geweldig bent, zodat je uiteindelijk zekerder wordt over jezelf. Dit wordt ook wel affirmeren genoemd. Of het waar is of
niet, geen idee, maar wel leuk om een experiment te doen!
Mijn overtuiging? Ik heb enorm moeite met opstaan ’s
ochtends, ik droom door, word slaperig wakker, druk 100x op snooze waardoor je
alleen maar slaperiger schijnt te worden. Hier had ik vroeger al last van. Mama
noemde mij altijd een nachtbraker. Hoewel ik tegenwoordig niet bijzonder laat
naar bed ga, blijft het moeite met opstaan wel. Het gebrek aan verplichtingen
in de ochtend helpt ook niet echt mee. ‘Creëer noodzaak’ zou een oplossing
kunnen zijn, oftewel, zorg dat je afspraken hebt in de ochtend waardoor je er
wel uit moet. Al moet je jezelf er dan als nog uit slepen en ben je afhankelijk
van iets wat buiten jezelf ligt. Hoe mooi zou het zijn als je dus uit jezelf,
vol enthousiasme uit je bed zou springen? Whaa ik zie het al voor me, vogeltjes
die fluiten, stralend zonnetje, nog net geen
sound of music op de achtergrond :P en vol optimisme de dag tegemoet! Haha
nee dat is iets te overdreven, maar het zou wel lekker zijn als wanneer mijn
wekker gaat, ik gewoon klaar wakker wakker word en vol energie aan mijn dag kan
beginnen. Ik wijt het aan het beeld dat ik van mijzelf heb als ‘alles behalve
een ochtend’-mens (of is het toch gewoon mijn biologische ritme? Lastig!!!). Als ik dat beeld nou eens kon veranderen? Dus ik ga een
theorie testen. Als je hersenen vroeger als het ware geprogrammeerd zijn door
opvoeding, waarom zou je jezelf dan niet kunnen herprogrammeren?
Dusss, beste mensen, ik ga vanaf nu elke dag tegen mezelf
zeggen dat ik ’s ochtends zo makkelijk wakker word en dat ik het zo fijn vind om
vroeg op te staan ;). Eens kijken hoe lang het duurt tot mijn gedrag mijn
koppie inhaalt :)! Keep you posted.
Heb jij bepaalde overtuigingen die jou in feite beperken? Wat zou jij willen herprogrammeren? Hoe denk je over affirmaties? Geloof jij dat dit werkt of heb je een andere oplossing? Laat je horen!