Geweldig! nog geen paar uur nadat ik deze blog ben begonnen, heb ik mijn eerste Jehova ervaring! Ik ben rustig bezig met het in elkaar zetten van mijn nieuw verworven stellingkast (degene die mij kennen weten dat ik net ben verhuisd en druk bezig ben om orde in de chaos te scheppen, al kost dat veel tijd, ergernis en koppijn ;), niet echt iets om gelukkig van te worden dus) als ik even verderop iemand langs de deuren hoor gaan. "Jehova getuigen", hoor ik vallen. En zoals het echte Nederlanders betaamt, worden de deuren genadeloos en met een botte "nee dank je" dicht gesmeten na het woord Jehova ook maar gehoord te hebben.
Ik kan me de verhalen uit mijn jeugd nog herinneren, over de Jehova's die een voet tussen de deur zetten, om zo binnen te kunnen komen bij de mensen thuis, de schoften. Met dit beeld in mijn geheugen, luister ik dus eens goed hoe het in het echt gaat, zodat ik me goed kan voorbereiden als ze bij mijn schuurtje staan. Want om nou je huis in te vluchten en net te doen of je niet thuis bent, vond ik zelf een beetje ver gaan. Tot mijn verbazing ging het eigenlijk best gemoedelijk. De dames klonken bijzonder vriendelijk zelfs. Wat mij opviel was dat er elke keer een andere introductie werd gegeven. Ik dreef alweer met m'n gedachten af naar mijn eerste en enige callcenter ervaring, waar er van die geteste scripts waren waar je je aan moest houden, omdat die het beste zouden werken. Ik vroeg me af of de dames nu bezig waren om te testen welke methode het beste zou werken om zieltjes te winnen. Zoals ik het bekeek, mogen ze nog even verder testen.
Het moment kwam, ik denk zo'n 10 minuten later dat ik aan de beurt was. Daar stond ze dan, een lief vrouwtje van middelbare leeftijd, met een foldertje in de hand waar ik het woord "Ontwaakt!" kon lezen. De introductie die ze voor mij verzonnen had kwam neer op "ik zie dat u druk bezig bent met een kast in elkaar zetten (persoonlijke aanpak, heel goed), maar ik wil u graag wat vertellen". Dus ik een beetje lomp, ja ik weet al waar u voor komt, nog net niet gezegd hebbende dat ik hen de afgelopen 10 minuten heb zitten afluisteren. Ze leek even uit het veld geslagen, maar herpakte zich weer en begon te onderzoeken hoe ik tegenover het christendom stond. Ik vertelde haar hoe ik dacht over god en geluk, namelijk dat ik geloof dat het geluk in jezelf zit en dat iedereen verbonden is met elkaar en dat je het niet bij een man met een baard op een wolk hoef te zoeken. Zij vertelde mij hoe zij haar Maker zag en dat Hij het beste wist hoe wij het gelukkigste konden leven. Wat me opviel was dat er ook een jongetje van een jaar of 10 met de Jehova getuige mee liep, dat een beetje stond weg te dromen terwijl 'de grote mensen' aan het praten waren. Ik vroeg hem (net toen de vrouw mensen begon te vergelijken met wasmachines en God met de ontwerper van die wasmachines en de Bijbel met de handleiding van diezelfde wasmachine) of hij het wel leuk vond om mee langs de deuren te gaan. Ik moest het doen met een half overtuigd "ja". Toen zei het vrouwtje dat ze aan de deur heel veel interessante gesprekken heeft met mensen over bijvoorbeeld de evolutietheorie, waardoor hij ook een heel breed beeld kreeg van hoe anderen denken over het leven. Puntje erbij voor de Jehova's, want mijn eerste gedachte was, ah wat zielig, zo'n geïndoctrineerd kind die mee wordt gesleurd langs de deuren. Anyways, ze had vrij snel door dat er bij mij geen zieltje te winnen was, maar het was al met al eigenlijk best een leuk gesprek. Conclusie, best vriendelijke lui eigenlijk, die Jehova's.
Toen ze weg was, ging ik even nadenken over het hele gebeuren. Ik vroeg me af wat zo'n vrouwtje nou drijft om langs de deuren te gaan en te riskeren elke keer een deur in haar gezicht te krijgen. De gekke gedachte kwam bij me op dat ik eigenlijk ook een soort Jehova ben, aangezien ik ook elke kans die ik krijg, pak ik om mensen het boek "the power of now" van Eckhart Tolle te laten lezen. Waarom? Omdat ik mensen wil helpen geluk te worden! Goed, ik ga niet langs de deuren met een foldertje met de tekst "bevrijd uzelf van gedachten", maar met deze blog probeer ik natuurlijk wel mensen te inspireren om terug te gaan naar zichzelf. En de manier waarop je echt terug kan gaan naar jezelf is door in het moment te leven. En dat is simpel, en tegelijk helemaal niet makkelijk. Want het enige moment dat bestaat is hier en nu, maar hoe kom je hier en hoe blijf je hier? Door je niet meer te identificeren met je gedachten. Want je hebt gedachten, maar je bent je gedachten niet. Ik zal in mijn komende blogs hier vast nog vaker op terug komen, zoals een echte Jehova betaamt.
Volgende keer nodig ik mijn collega's mooi uit voor een kopje koffie.
Nu ben ik natuurlijk ook heel benieuwd hoe jij terug gaat naar jezelf. Herken je je in wat ik schrijf? Zie jij je gedachten als je eigen gevangenis of zie jij het totaal anders?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten